نانوشتنی

شاید اینجا دجله‌ی نیکی‌های من* باشد؛ چرا نوشتن؟ چون صُراحی می‌کشم پنهان و مردم دفتر انگارند؛ من این حروف نوشتم چنان که غیر ندانست؛ تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی ...